Βερνάρδος, Εμμανουήλ

(Ρέθυμνο 1777 – 1852).Λόγιος και νομομαθής. Σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη και τη Μολδοβλαχία. Εγκαταστάθηκε τελικά στο Ιάσιο, όπου ασκούσε το επάγγελμα του οικοδιδάσκαλου. Γνώριζε επτά γλώσσες, γεγονός που του εξασφάλισε την εύνοια του ηγεμόνα Μιχαήλ Σούτσου. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και, μετά την αποτυχία του κινήματος του Υψηλάντη, αναγκάστηκε να καταφύγει στη Ρωσία και από εκεί στη Βενετία, όπου ασχολήθηκε με τη μελέτη των αρχείων της. Το 1824 εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο και ανέλαβε τη γενική γραμματεία του υπουργείου του Δικαίου. Αργότερα πολέμησε τους Τούρκους με σώμα συμπατριωτών του και διετέλεσε πληρεξούσιος Κρήτης. Μετά την απελευθέρωση ακολούθησε τον δικαστικό κλάδο και κατέλαβε κατά καιρούς διάφορες θέσεις. Ο Β. έγραψε διάφορες μελέτες και τα Ηθικά ποιήματα (Ιάσιο, 1814). Επίσης, μετέφρασε ιστορικά έργα που αναφέρονται στην Κρήτη.